Bp Jan Szkodoń Odpowiedzi na 101 pytań o duchowość w życiu codziennym Copyright © Wydawnictwo WAM 2003 Nadzieja - dlaczego jest tak ważna w naszym życiu? Nadzieja obok wiary i miłości jest cnotą Boską, darem Boga Trójjedynego. Istnieje nadzieja naturalna. Człowiek planuje, realizuje swoje plany. W życiu człowieka zawsze ważną rolę odgrywa nadzieja, to znaczy przekonanie, że to, co robi, ma sens, że zło zostanie przezwyciężone. Istnieją chwile rozczarowań, nadzieje okazują się iluzoryczne. Nadzieja chrześcijańska wypływa z wiary. Jest to wiara w spełnienie Bożych obietnic, ale nadzieja, która ma swoje odniesienie do przyszłości, realizuje się już teraz w naszym życiu. Nadzieja wypływa z przekonania, że Bóg w Chrystusie wyzwolił nas z grzechów i stale nas wyzwala. Nadzieja wiąże się z wiarą w przyjście królestwa Bożego, zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i społecznym. Nadzieja chrześcijańska ostatecznie odnosi się do wieczności. Trzymamy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo „godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę” (Hbr 10, 23). O nadziei chrześcijańskiej mówią obrazy: uczta, królestwo Boże, życie wieczne, niebo. Św. Paweł pisze, że nadzieja zawieść nie może (Rz 5, 5). Ale nadzieja już spełnia się teraz, ponieważ teraz poznajemy Boga, walczymy z grzechem mocą Bożą, zwyciężamy. Teraz ma miejsce postęp duchowy, teraz realizujemy miłość bliźniego. Już teraz w naszym sercu jest obecne królestwo Boże, już teraz jest w nas obecne życie wieczne. Nadzieja jest niezawodna, bo jest oparta o Boga, o Jego miłość, o Jego obietnice, o Jego moc. Bóg nas wezwał do nadziei (1 Tes 5, 24). Bóg jest wierny swoim obietnicom. On jest sprawcą chcenia (naszej motywacji) i działania zgodnego z Jego wolą, z wolą Bożą (Flp 2, 13). W nadziei jesteśmy dziedzicami życia wewnętrznego (Tt 3, 6). Od strony człowieka również możemy mówić o niezawodności nadziei. Nadzieja jest niezawodna dzięki współpracy z łaską. Drogowskazem tej współpracy jest modlitwa „Ojcze nasz” oraz „Osiem błogosławieństw”. Grzechem przeciw nadziei jest rozpacz albo zuchwała ufność, która polega na tym, że człowiek sobie ufa albo przesadnie ufa Miłosierdziu Bożemu, nie chcąc się nawrócić. Mówimy o duchowości nadziei, która polega na odnoszeniu wszystkiego do wieczności. Religia chrześcijańska realizuje się w każdym „teraz”. Wyraża się w ufności pokładanej w Bogu, w cierpliwości i wytrwałości, w zaangażowaniu w przemianę świata, ale przede wszystkim w realizacji królestwa Bożego. Nadzieja sprawia, że człowiek nie jest niewolnikiem czasu i niewolnikiem materii, a w cierpieniach nadzieja dodaje człowiekowi odwagi — „Jam zwyciężył świat” (J 16, 33). W obliczu śmierci swojej czy kogoś bliskiego nadzieja łagodzi lęk i ból. Św. Paweł zachęca, abyśmy się radowali nadzieją (Rz 12, 12). Z cnotą chrześcijańskiej nadziei wiąże się nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego. „Jezu ufam Tobie” wyraża postawę nadziei, ogarniającą dzieje świata i teraźniejszość każdego z nas — tę nadzieję, która ma swoje zwieńczenie i realizację w Królestwie niebieskim. „W jednym dniu po południu poszłam przez ogród i stanęłam nad brzegiem jeziora, i długą chwilę zamyśliłam się nad tym żywiołem. Nagle ujrzałam przy sobie Pana Jezusa, który mi rzekł łaskawie: To wszystko dla ciebie stworzyłem, oblubienico moja, a wiedz o tym, że wszystkie piękności niczym są w porównaniu z tym, co ci przygotowałem w wieczności” (Dz, 158). „O tak. Sama z siebie kropla jest niczym, ale z Tobą, Jezu, śmiało stawię czoło całej fali zła i nawet piekłu całemu. Twoja wszechmoc wszystko może” (Dz, 686). „Pragnę, aby poznał świat cały miłosierdzie moje; niepojętych łask pragnę udzielać duszom, które ufają mojemu miłosierdziu” (Dz, 687). opr. ab/ab
W takim ujęciu za objawy zespołu słabości uznawane mogą być: niezamierzona utrata masy ciała sięgająca (lub przekraczająca) 5 kg w ciągu roku, osłabienie (jako uczucie subiektywne, zgłaszane przez pacjenta, ale i oceniane obiektywnie np. poprzez ocenę siły mięśniowej i stwierdzenie jej osłabienia), wyczerpanie.
TEZA: Rozum jest źródłem pychy prowadzącej do klęski. Dzięki rozumowi człowiek może wiele osiągnąć. Czasami jednak rozum może obrócić się przeciwko FRAGMENTU: Zamieszczony fragment przedstawia słowa chóru. Chór w utworze antycznym pełnił rolę komendatora wydarzeń. Ze słów chóru wynika, że człowiek jest jednostką potężną, która może podporządkować sobie naturę. Mówi także o tym, że człowiek jest zdolny do wszystkiego. Wynalazł ogień, nie straszne mu burze, bo potrafi budować domy. Potrafi logicznie myśleć, ale musi pamiętać, że czasami jego chciwość i wyniosłość prowadzi do tragedii "Antygona" Sofoklesa, Kreon był władcą tyranem, który poniósł klęskę. Objął rządy po okresie chaosu i bratobójczej wojny. Podlega władzy "wyższej" bogów i wierząc w swoją sprawiedliwość popełnia grzech pychy. Sprawę komplikuje fakt, że przeciwko ustanowionemu przez niego prawu występuje jego krewna, Antygona. Decyzje Kreona mają charakter racjonalistyczny, wypływają z rozumu. Przekonany o swojej słuszności doprowadza do śmierci wszystkich, których kocha. Pozostaje sam wśród trupów swoich najbliższych. Ponad wszystko stawia prawo tragedii W. Szekspira "Makbet" tytułowy bohater zabija króla Duncana. W jego wnętrzu walczy ambicja zdobycia władzy z wyrzutami sumienia. Ostatecznym czynnikiem, który zmusza go do zabójstwa nie jest namowa żony, lecz ślepa żądza władzy, która przeważa nad rozumem i rozsądkiem. Makbet traci rozum. Z czasem traci też i spokój wewnętrzny, a w końcuu poczucie sensu życia. Wiedźmy utwierdzały go w przekonaniu, że musi nadal kroczyć drogą zbrodni. Nawet samobójstwo jego żony nie wywarło na nim żadnego wrażenia. Makbet jest przykładem, w którym rozum obraca się przeciwko rozumowi. Postać Rodiona Raskolnikowa z " Zbrodni i kary" F. Dostojewskiego jest niezwykle złożona. Rodion przekonany o swojej niezwykłości, podejmuje ryzyko. Jako student prawa, żyjący w ubóstwie postanawia sam wymierzyć sprawiedliwość względem starej lichwiarki. Pozbawia ją życia, pod wpływem pychy nakazującej mu zweryfikować własną pewność siebie. Jego czyny prowadzą do klęski, przez co zostaje skazany na zsyłkę do Syberii. PODSUMOWANIE:Podsumowując, zaprezentowane utwory wskazują na to, że rozum jest źródłem pychy prowadzącej do klęski. Zachęty żony spowodowały, że Makbet obrócił rozum przeciwko sobie. Wybrał złą drogę, która doprowadziła go do zguby, a następnie do śmierci. Makbet jak się okazuje jest kowalem swego losu. Z kolei Kreon zignorował prawa boskie, nie rozumiał Antygony i uparcie trwał przy swoim, co w rezultacie doprowadziło do śmierci najbliższych mu osób. Na koniec Rodion Raskolnikow pod wpływem pychy staje się mordercą, ale dzięki Soni uświadamia sobie, jakie błędy popełnił i postanawia przyznać się do winy.
Doktryna. Temat 35. Modlitwa w życiu chrześcijańskim. Treść modlitwy może być bogata i różnorodna. Modlitwa błagalna jest częścią powszechnego doświadczenia religijnego. Świadomość otrzymanego dobra kieruje duszę ku Bogu. Istotną częścią modlitwy jest również uznanie i głoszenie wielkości Boga. Katechizm rozróżnia
Scenariusz może zostać z powodzeniem zrealizowany podczas lekcji języka polskiego oraz godziny z wychowawcą lub etyki w klasach, które czytały powieść Ferenca Molnara pt. Chłopcy z Placu Temat Wybaczenie – wyraz siły czy słabości człowieka? (Chłopcy z Placu Broni) Czas Jedna jednostka lekcyjna Cele ogólne • Kształtowanie empatii oraz refleksyjnej postawy wobec człowieka, jego natury, powinności moralnych oraz różnych sytuacji życiowych. • Wyrażanie opinii i jej uzasadnianie Cele szczegółowe Uczeń: • analizuje postawy bohaterów literackich – motywy i sposoby działania, nazywa pojęcia; • identyfikuje postawę własną i rówieśników; • podejmuję próbę wyjaśnianie znaczenia zachowań oraz ich przyczyn i konsekwencji; • uzasadnia opinie, wydaje sądy (nie – osądy), poznaje zasady kulturalnego dyskutowania; • rozumie znaczenie wybaczenia w budowaniu i naprawianiu dobrych relacji z innymi ludźmi Metody • mapa mentalna, • drzewko decyzyjne, • minidyskusja Formy pracy • praca w grupach, • praca w parach, • praca z tekstem Pomoce Szary papier, pisaki, słownik języka polskiego, tekst lektury Chłopcy z Placu Broni Lekcja dotyczyć będzie analizy postawy jednego z bohaterów – Gereba, który zdradził swoją drużynę, oraz postawy jego kolegów. Przebieg lekcji ■ Czynności porządkowe. ■ Podanie celów lekcji. ■ Postawienie pytań kluczowych: Co to jest wybaczenie? (próba stworzenia przez zespół własnej definicji) Czy łatwo jest wybaczyć drugiemu człowiekowi? Czy wybaczenie jest wyrazem siły, czy słabości? ■ Sprawdzenie w słowniku języka polskiego znaczenia słowa wybaczenie. ■ Analiza zachowania Gereba. – Co zrobił? Dopuścił się zdrady. – Dlaczego tak postąpił? Był zazdrosny o Bokę, którego koledzy wybrali na swojego przywódcę (Gereb przegrał z Boką w głosowaniu na przywódcę chłopców z Placu Broni) – analiza motywu. – Co wydarzyło się, kiedy sprawa wyszła na jaw? Gereb przyszedł do swojej dawnej grupy i przeprosił kolegów. – Jak zachowali się koledzy? Najpierw nie przyjęli go z powrotem do grupy. Jak Gereb zareagował na ich zachowanie? Nie zrezygnował. Wiedząc, że nie będą chcieli go słuchać, napisał list z przeprosinami, przyznał się do winy, podarował Nemeczkowi książkę, którą dostał od ojca (a na którą bardzo czekał, miała więc dla niego ogromne znaczenie). Nie udzielamy głośno odpowiedzi na to pytanie, prosimy, by uczniowie wykonali mapę mentalną (praca w parach, praca z tekstem książki). ■ Czy to wystarczające powody, by wybaczyć? ■ Czy do wybaczenia w ogóle potrzebne jest odkupienie winy? ■ Czy wybaczając, powinniśmy zastanawiać się nad powodami, motywami czyjegoś postępowania? ■ Czy wybaczylibyśmy Gerebowi? ■ Jakie mogą być konsekwencje naszej decyzji? ■ Czy wybaczenie potrzebne jest temu, kto doznaje krzywdy? Odpowiedź na to pytanie poprzedzamy przygotowaniem w grupach drzewka decyzyjnego. Metoda drzewka decyzyjnego – przykładowy zapis (praca w grupach). Dokonujemy analizy obu sytuacji i możliwych konsekwencji – prezentacja efektów pracy. ■ Minidyskusja, podczas której rozważamy dokładniej i argumentujemy wszystkie za i przeciw wybaczaniu (od strony zarówno wybaczającego, jak i pokrzywdzonego). ■ Sformułowanie wniosków końcowych. Powtórzenie znaczenia wybaczenia, powrót do drzewka decyzyjnego i przypomnienie pozytywnych stron wybaczenia dla obu stron. Podkreślamy, że wybaczenie potrzebne jest zarówno pokrzywdzonemu, jak i wybaczającemu. ■ Przeczytanie innych cytatów dotyczących wybaczenia. Słaby nigdy nie wybacza, przebaczenie jest atrybutem silnych. Mahatma Gandhi Chcesz być szczęśliwy przez chwilę? Zemścij się. Chcesz być szczęśliwy na zawsze? Przebacz. Henri Lacordaire Przebaczenie jest przywróceniem sobie wolności, jest kluczem w naszym ręku do własnej celi więziennej. Stefan Wyszyński Kto sądzi człowieka, może się pomylić. Kto mu wy... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań magazynu "Polonistyka" Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online Możliwość pobrania materiałów dodatkowych ...i wiele więcej! Sprawdź
sYS0pv. 8i6lh4xsno.pages.dev/1818i6lh4xsno.pages.dev/2558i6lh4xsno.pages.dev/1428i6lh4xsno.pages.dev/2178i6lh4xsno.pages.dev/3558i6lh4xsno.pages.dev/2078i6lh4xsno.pages.dev/3488i6lh4xsno.pages.dev/3238i6lh4xsno.pages.dev/22
nadzieja źródło duchowej siły czy słabości człowieka
